Oplossingsgerichte technieken kunnen worden geïntegreerd in een motiverende aanpak door aan te sluiten op de fasen van gedragsverandering (Atkinson & Amesu, 2007). In de voorbeschouwingsfase, waarin een persoon zich nog niet bewust is van een probleem, kan het nuttig zijn om het perspectief van een derde persoon aan te halen en te vragen wat de cliënt vindt van zijn mening over het probleem. In de overpeinzingsfase, als iemand de voor- en nadelen van veranderen afweegt, zijn het zoeken naar uitzonderingen en het stellen van de wondervraag bruikbare hulpmiddelen. In de voorbereidingsfase, als iemand besloten heeft te veranderen en de eerste stappen zet, is het zaak dat de professional en de cliënt samen zoeken naar de competenties, vaardigheden en hulpbronnen van de cliënt, die een mogelijk aanknopingspunt bieden voor de gewenste verandering. In de actiefase helpt de professional door te kijken naar wat er verbeterd is sinds het vorige gesprek. Dat biedt aanknopingspunten voor het uitbouwen van vaardigheden en hulpbronnen. Om te zorgen dat een cliënt de verandering vasthoudt, kan de professional gebruikmaken van reflectie op de verandering en schaalvragen om bijvoorbeeld na te gaan wat een cliënt doet om terugval te voorkomen.