Minister Karien van Gennip spreekt NVvA-Voorjaarscongres toe

In haar openingstoespraak benadrukte Karien van Gennip dat arbeidsdeskundigen heel hard nodig zijn voor de grote groep mensen die aan de slag wil, maar niet kan. “Het kabinet heeft afspraken gemaakt om deze mensen aan een vaste te baan te helpen in de reguliere arbeidsmarkt, maar dat krijgen we niet alleen voor elkaar. Daar hebben we jullie hulp bij nodig.” Het begint volgens de minister bij een goede basis: geen schulden, een uitkering die bij past bij de situatie. Daar bovenop kom het maatwerk, en dat kan de arbeidsdeskundige leveren. “Het is een beetje Haags jargon, maar: activeren is maatwerk. Het gaat erom dat mensen die willen en kunnen op een goede manier aan werk worden geholpen.” Ze stipte ook de rol aan die arbeidsdeskundigen richting werkgevers spelen. “Zij moeten ondersteund worden, want daar moeten de banen vandaan komen.” Van Gennip sloot af met een woord van dank voor al het specifieke werk dat arbeidskundigen doen. “Dank namens de werknemers, de werkgevers en dank namens heel Nederland.”

Verdieping
Verdieping was de rode draad die door het congres liep. Dagvoorzitter Mieke Rabou, NVvA bestuurslid Ledenparticipatie, loodste op kundige wijze vier sprekers door de dag heen die allen ruim de tijd kregen om hun boeiende verhalen te doen. De eerste was prof. dr. Jac. van der Klink. Ben je stenen aan het houwen of een kathedraal aan het bouwen? Aan de hand van deze centrale vraag behandelde hij de verschillende contexten van werk. Idealiter voelt iedereen zich geen steenhouwer, maar kathedralenbouwer. Aan (onder meer) arbeidsdeskundigen de uitdaging om te zorgen voor een context waarin dat mogelijk is. Belangrijk houvast daarbij, aldus Van der Klink: het capability model, waarbij het gaat om zowel de individuele werknemer, die in staat en gemotiveerd moet zijn om te werken, als om de werkcontext die de mogelijkheden biedt om waardevolle taken uit te voeren.

Muisstil was de zaal toen Rolf Schrama zijn levensverhaal deelde. Schrama, voormalig paralympisch zeiler, is tegenwoordig spreker en adviseur inclusie bij Van Lanschot Kempen. Hij vertelde over zijn strijd tegen zijn beperking (groeistoornis), zijn streven naar een gewoon leven, net als mensen zonder beperking. “Maar dan natuurlijk wel net even iets beter.” Zijn levensles: de beperking zit niet in je fysieke problemen, maar tussen je oren. Pas toen hij zijn beperking accepteerde en zelfs omarmde, viel alles op zijn plek.

Op het middagprogramma stonden ook weer twee sprekers die ruim de tijd kregen om hun verhaal te doen. Nancy Peeters is psycholoog en schrijft en spreekt over hoe je geluk kunt gebruiken als gereedschap voor een mooi en geïnspireerd leven. Aan de hand van een interactieve presentatie leerde ze hoe je werkgeluk kunt bevorderen.

De dag werd afgesloten door ‘stand-up filosoof’ Martijn Aslander, co-auteur van het boek ‘Ons werk is stuk’. Volgens Aslander is het de hoogste tijd om de werk-werkelijkheid kritisch onder de loep te nemen. Hij focust zich daarbij op kenniswerk(ers): “Niemand heeft geleerd hoe je met kennis en informatie om moet gaan. Het resultaat: iedere kenniswerker doet – naar eer en geweten – maar wat. Het gevolg: “We zijn 240 uur per jaar kwijt aan zoeken en 40 dagen per jaar aan compenseren van wat we alweer vergeten zijn. En gedoe met de computer kost nog eens 100 tot 300 uur per jaar.” Het leidt niet alleen tot stress, burn-out en demotivatie, maar ook dat relevante informatie niet snel beschikbaar is in situaties wanneer je het nodig hebt. “Jammer, want juist delen van informatie is de snelste manier om sociaal kapitaal op te bouwen”, aldus Aslander. Organisaties moeten daarom digitale fitheid opleggen aan kennismedewerkers en persoonlijk kennismanagement serieus nemen.” Pak je de zaken op zijn manier aan, dan volstaat een vierdaagse werkweek met vijf focusuren per dag, kunnen mensen duurzaam inzetbaar blijven en een leven lang leren.

Alle toespraken zijn binnenkort terug te zien op de AD Academie.