Het schatten van de mate van arbeidsongeschiktheid op basis van de polisvoorwaarden AOV vereist als eerste stap het vaststellen van de uitgangspunten
Algemeen

Vraagstelling

De arbeidsdeskundige heeft de opdracht gekregen de mate van arbeidsongeschiktheid vast te stellen op basis van de door de verzekeringsarts vastgestelde beperkingen. Daarnaast is de arbeidsdeskundige gevraagd om de mogelijkheden voor taakverschuiving, taakwijziging en voorzieningen binnen het eigen beroep te benoemen.

Achtergrond

Een belangrijke factor is dat het bedrijf na uitval van verzekerde door de zoon is voortgezet. Deze situatie bestaat al jaren. Daarnaast speelt mee dat het bedrijf een grote ontwikkeling heeft doorgemaakt. Verzekerde is hier al langere tijd niet in de volle omvang bij betrokken. In deze casus speelt ook mee dat de economische waarde van de arbeid niet is onderzocht. De als passende taken genoemde taken zijn niet op ‘waarde’ geschat.

Arbeidsdeskundige beoordeling

De arbeidsdeskundige richt zich volgens de casusgroep op de afgebakende vraagstelling en houdt geen rekening met de context.

In de rapportage is het vaststellen van de mate van arbeidsongeschiktheid beschreven op basis van een rekensom die is gebaseerd op de benodigde recuperatietijd. De overwegingen van de arbeidsdeskundige richten zich echter onvoldoende op het onderzoek naar passendheid van taken. De arbeidsdeskundige had bijvoorbeeld beter kunnen nagaan in welke omvang de als passend beoordeelde taken aanwezig zijn en of deze geïsoleerd van de overige bedrijfsprocessen kunnen worden uitgevoerd.

De arbeidsdeskundige had kritische vragen kunnen stellen over de aanpak van de verzekeraar. Ook had hij de aanname over het feit dat verzekerde de afgelopen jaren wel in staat was zijn kennis bij te houden ter discussie kunnen stellen. De arbeidsdeskundige had de verzekeraar er ook op kunnen wijzen dat deze hier in de behandeling van de arbeidsongeschiktheid in de jaren ervoor geen actie voor heeft ondernomen. Daarmee zou de redelijkheid en billijkheid meer gerelateerd worden aan de actualiteit van het bedrijf en het werk van alledag en niet alleen aan de medische beperkingen.

Kernpunten

Deze casus is interessant vanwege de polis en de bijzondere polisvoorwaarde. De bijzondere polisvoorwaarde biedt de mogelijkheid om een eigen uitleg te geven aan het begrip redelijkheid. Maar hoe doet de arbeidsdeskundige dit en zijn er dan heldere kaders voor de weging van die redelijkheid?

In de casus spelen meerdere belangen een rol, die voor alle partijen verschillend zijn. De wijze van rapporteren en het uit de context halen van het geheel zorgt ervoor dat het moeilijk is om na te gaan hoe onafhankelijk het onderzoek heeft plaatsgevonden. In de beschrijving en de beschouwing blijft onduidelijk of de door de arbeidsdeskundige geduide passende taken voorhanden zijn en in welke mate deze taken binnen het bedrijf voorkomen. We missen dan ook een duidelijke uitspraak van de arbeidsdeskundige over de redelijkheid en billijkheid van de mogelijke taakverschuiving, in aanvulling op de wel uitgevoerde weging van de belastbaarheid van verzekerde voor de genoemde taken.

De arbeidsdeskundige laat het volgens de casusgroep na om het beloop van de behandeling van de arbeidsongeschiktheid over de langere periode mee te nemen. De arbeidsdeskundige had kritische vragen kunnen stellen over het feit dat verzekerde al langer niet meer werkzaam was, over zijn leeftijd en over de looptijd van de verzekering.

De casusgroep beschikt dan ook over argumenten om een andere conclusie te trekken op basis van het redelijkerwijsprincipe.

Hoe zou de casusgroep de arbeidsdeskundige aanraden te handelen bij soortgelijke casussen? De casusgroep raadt aan in de rapportage te benoemen dat er theoretisch wellicht taken als passend zijn te benoemen, maar dat – de brede context overziend – het advies moet worden gegeven dat het niet redelijk is om te stellen dat verzekerde na zo veel jaren praktisch gezien in staat kan worden geacht deze taken daadwerkelijk uit te voeren. Daarnaast is er geen weging toegepast van de passend gevonden taken. Er wordt niet gerefereerd aan de bestaande kennisachterstand. Ook wordt niet in beschouwing genomen dat deze taken niet zomaar als geïsoleerde taken uitgevoerd kunnen worden. Ook wordt niet ingegaan op het niveau van de taken (hbo of lbo) die als passend worden geduid..