Alles voor de arbeidsdeskundige
Het Integratief gedragsmodel (IGM) geeft handvatten om gedrag te begrijpen en te beïnvloeden. Het is een beproefd model om meer grip te krijgen op de effectiviteit van re-integratie. Roland Blonk, bijzonder hoogleraar Arbeidsdeskundigheid en Innovatie van Inclusieve Arbeid, vertelde er over tijdens een bijeenkomst voor professionals uit het sociaal domein.
Ruim zestig managers, leidinggevenden en professionals binnen het sociaal domein namen op 22 juni deel aan een inspiratiesessie over het Integratief Gedragsmodel. De middag werd georganiseerd door onderzoeksbureau ZINZIZ en Roland Blonk. Tijdens dit soort bijeenkomsten waar Roland vaak aan meewerkt, wordt een brug geslagen tussen wetenschap en praktijk. Wat dat betreft is het IGM een mooi voorbeeld, want het model wordt door een groeiend aantal gemeenten en sociaal werkbedrijven toegepast.
Breed toepasbaar
Tijdens de sessie ging Roland Blonk samen met ZINZIZ-directeur Femke Bennenbroek nader in op dit in de praktijk beproefde model. Kort gezegd gaat IGM over het willen, over het kunnen en over het belang van denken dat je het kunt. Het model is overigens breed toepasbaar. Dus niet alleen op langdurig werkzoekenden of mensen die moeten re-integreren, maar ook op professionals die zich verder willen ontwikkelen in hun vak of op werkgevers die worstelen de vraag of ze wel of niet inclusief moeten ondernemen.
Geloof in eigen kunnen
Roland: ‘Het IGM helpt om grip te krijgen op de effectiviteit van het re-integratie proces. Dat geldt voor zowel langdurige werkzoekenden als voor mensen die na langdurige ziekteverzuim terug moeten keren naar werk.’ Alles in het model draait om twee kernbegrippen: willen en kunnen. ‘Aan beide knoppen kun je draaien’, stelt Roland.
Ieder mens is volgens hem in meer of mindere mate gemotiveerd om (weer) aan de slag te gaan. De mate waarin dat ‘willen’ er is, hangt sterk samen met drie factoren. ‘Het heeft op de eerste plaats heel erg te maken met geloof in eigen kunnen. Als je van tevoren denkt dat je het niet kan, zul je je er ook niet voor inzetten. Self-efficacy (de Engelse term voor geloof in eigen kunnen) is daarom een sleutelbegrip in dit model.’
Andere bepalende factoren zijn het belang van het doel dat je wilt bereiken en de mate waarin iemand sociale druk of steun vanuit zijn omgeving ervaart.
Behalve willen moet je ook kunnen. Daar zijn niet alleen kennis en vaardigheden voor nodig. Ook de context moet kloppen. Denk aan de thuissituatie, de mentale en fysieke belastbaarheid en de mate waarin iemand in staat is tot zelfregulatie.
Praktijk
Roland: ‘Het IGM is een van de meest onderzochte modellen uit de psychologie. Er zit enorm veel wetenschap achter, maar het mooie is dat het ook in de praktijk met succes wordt toegepast.’ Er zijn veel voorbeelden in het land, waaronder het project “Gewogen maatwerk” waarin zeven gemeenten, hoger onderwijs en wetenschap samenwerken aan een effectievere uitvoeringspraktijk. ‘Er is een groeiende beweging, waarin deze manier van denken gemeengoed is.’
Meer weten? Ga dan naar www.integratiefgedragsmodel.nl of scan de QR code.
Roland Blonk bekleedt sinds 2017 de leerstoel Arbeidsdeskundigheid en Innovatie van Inclusieve Arbeid, die mogelijk wordt gemaakt door het AKC. Vanuit dit bijzonder hoogleraarschap richt hij zich op kennis over nieuwe vormen van arbeid die rekening houden met de mogelijkheden van mensen met afstand tot de arbeidsmarkt en het (inclusief) gedrag van werkgevers.